فردو سیخانی، اسمت پنجا هایکوم، تاستان نبر درستم، اقاموزه کشانی.

دستان اقسمت قبل بونجار سید، که روستم بل خرور دمیدان شود، و در افرین حزورش درمیدان نبرد، اشکبوزه کشانی رو با ایک تیر از پا در آفورد.

و چیز دیگر هم که در افرین دستان مهم بودیم بود که روستم تونست خویت خودش رو از لشکر حریف پنان کنم، و انها هنوز بیمنا که انها سنکه روستم ممکن برسه غافلازن که روستم اعلان دیگه رسیده.

و سمدقات بون دستان که دا افرین دستان که امام شود که ان لشکر بزورگی که آمد بود بکمکه تورانی ها، انها با هم یک جلسی ماشفراتی گرفتن و تسمیگرفتن که دست دست همدن که هملي بزورگی رو ترتيب بدا و نکتی که در ام هم لمهم بودیم بود که بخیال که تورانی ها یه نهن لشکر از لی پیران و همان شودن. گفتن اونار مزرن کنار از نقخ خودمون میلن بجنگ. و هلها ادامیه د

بپشید روستم سلیه نبارت بدا و ارد گه رافت با دا رب ارد زر زیر بود جو شنند ارمیان و زن پس بپشید ببر بیان. گران ما ایم اخفر بسر برن حالت همی که ارد بتخاو هش از مرگ یاد. بفرمانی از دن میان رابب است نشست از بر رخش چن پیل مست.

زبالا یه از من خیر گاشت. زمین از پیر رخش او تیر گاشت. برامت زهر دو سپا بو ککو سنم دیچ راها فسونو فسوز. همه لازل ارزان شود داشتکو زمین شود زنن السطوران ستوه. از ان روی کامو سبر میم اینه پس باشت او زند پیل بونه ابر میسره لشکر رای حند زر احد اعرد ارچنگ حندی پرند.

بقال بندرون جای خاقان اچن شود اعرس من تار جنبان زمین. فسامتور که دیدیم میمانی میسره وقال بئن سپا الان تورانیاد ارشنستند. خاقان اچن شنگل حندی و کامو سکو شانی الن انلاش کر رو حدایت میکنان.

حل از انت رب سپا ایران وزن سو فریبورز بر میسره. چوخورشید اتهابان زبورج بره ابر میمانه پور گشوات بود.

که گفتی حمزی رب پولاد بود. بقال بندرون تو سنوزر بقال ببیش سپا کو سبا کرناه اوی.

پس سپا ایران فریبورز میسره. گود ار سپسر گشوات در میمانه وقال بمسل همیشه توسن اوزر.

همی دود او تش برامت ازاب. نبینت شنان جنگ جنگی و خالب. برامت زلاش کر زهر سو خوروش.

همی پیل راوزن بدر رید گوش. نخوستن کن در میاند دو سف زخوند جگر بر لبا و ار کف.

سپا حبت سرف راوز کامو سبود. کبال اشکر و پیلو با کو سبود.

همی بر خوروشی چون پیل مست یکی گرزی گاف پیکر بدست.

که ان جنگ جو یه پیاد کجست که از نام داران همی راز مخاصد.

کنون گر بیاو ید ببینت کمان بتیرو کمان بر سرارت زمان.

پس انجا کامو سرکت برجست خانی افوالیه و یاده بر خمد استان با اشکبو سبود کگف

ان آدم پیاد نظامی که امد بایتیرو که مانز اشکبو سکوش اعلان اگ جور ادر بیاد جلو.

و رادی دبونند گردان نیف چو توسیت سرف راوز را همو گیف.

کسیران آيامت همی رازم راوی. زگردان ایران تو هیماند جاوی.

کبا اقیسیران هبط پای جنگ سباران چناهو و او چن پلنگ.

یکی زاووی بود الواد نام. سبوک تیق کن برکشی دنیام بسی رنج بورد بقاوره اینان بیامو اختیر گرز اصنان.

...