فردو سیخانی از مده پنجا دو وم داستان مزاکر یه روستم و پیران

تستان مقسمت قدنجت هم امشتا که روستم که کاموس کشانی اشکبوش و چنگش

انها همر کشتبود و ایک ترس ازیم یا داختبود بدله سپاهت حورانیان و هم را هانشون

با خومان ایک دیدار داره کدرون خومان لباسم و بدل پشیده و نام خود شو هم چیز دیگر مارفی کرده

و درم گفتگو روستم یه ایک اتن ها حازره و پیران مزاکر کنه

همان این روگ پیران گفته و پیران هم الن آمادش ده بره این مزاکر رو شروکنه

آلا ادام دستان

همی رافت پیران پرازار بیم دلز کاره روستم شده بدنیم

بیاماد بنز دی کیرن سپاه حورشید که مهتر راز بخوا

شنیدم که زندلاش کر بی شمارز تورکن مراکر ده خاص تار

خرامیده مز پیشان انجومن بدین انجومن تا چه پورسیزمن

شنگا شد روستم رازم سالز که آمادز تورکن یه کی سرفراز

بنز دی که او شد ز پیش سپاه بسر برن حاود از آن کلاه بده گفت

کی توارک نامت تچیست بدن آمادن رایو کامت تچیست

شنگ داد پاسوخ که پیران منام سپاه داران شیر گیران منام

زهومان بیسم مراخاص تی بخوبی زبان برمنار آستی دلن تیست شد تاوتواز

مهتران کدامی نگویز گند آوران بده گفت

من رستم زاوالی زرح پوش با خنجر کافالی

چبش نید پیران از آن تسار فراز فرود آمادز از ببوردش نماز

بده گف رستم که ای په لبان درود از خرشی دروشن روان

هم از مادر اشتوخ تفراسیاب که مهرتبیند همیشه و خواب

پس انجان که رستم لندورت فرستتت منزرش از خرشی دروشن روان

...