فردو سیخانی قسمت حفتادو پنجوم تستان شبیخون زدنه افراسیا

قسمت حقابل با فته بهش تنگ و پایان رسید

و بازم مسلح مشه افرسیاب تونه اصخودش فرار کنه

اما اندف این نز دیقانه او همه گرفتار شدن

منجوم لجه نپسرش فر کرسی وز برادرش

حلو که خصر شره این فتوحاتی کداشتر و ميخادر قلب نامی

برائی که کافوس کدر ایران هست بنبیسه

دبیر نبی سندر اپیش خان سوخن هرچ بایست باو براد

سر نامکر دافرین از نخوست درنخوزمین از بدیحا بشوست

سر جاد واندانه گسار کرد چونان اختر خفت بیدار کرد

تبان آئی دانه شداد ازوست بگیتی ستمی آفت شد ازوست

دیگر گفت که سبخت که بزورگ از جهندید و نیک بیگو شاود اشدن کنگ افرسیاب سر بختو و اندرامد بخال بیک رعز مگا

از نبرد سرن سرف راست بگورس هاو یک گران همانا که افکند اشد چل هزار

بگولزر ريون درگه کارزا وزن پس برامد یکی باود ساخت که برکند دو شاخ بی خد راست

بد آبند رفتال چندی سپاک که جوستند برماو همی دست گا

وزن جایگه رفت ببهش کنگ هساری پر از مردمه جایجنگ

همان بود که بیداد گربود مرد و ردان شباخت یاری نکت

هم رو یکش پر سپاک گسترید شدسته کنون از جهان ناقدید

از این پس فرستن بشاها گهی زروزی کباشد مرد فرحی

پس این نامیه که خوص رو بود

بزن پس بیامد بشاادی نشست پرستند پیشندرون می بدست

ببطاب حارند رو یه جهان شد بهش دی برنگ ببوی

...