فردو سیخانی از متحفتود چهاروم داستانه نبرده به اشکنگ

از متقابل بارو یارو ایس سبای که خوصرو و سبای افرو سیاب

در دزه بهش دن که بایت اخت افرو سیاب محسو بشه به بایر نسید

دیدیم که افرو سیاب در ان دس پناخ که رفته ان رو خیلی مستحکم که رد امادس برای هم لیه هریف وزمت رفن که خوصرو تماملاش که رخو دشرو اونجا آورده

قبل از انکی جنگ شروب شه بسیاؤگه همی این نبارتها یک پیغام رسانی متغابلی اجام مخد بشه بینه دو ترف

دیگر روز چون خور برامت زراؤ اون هاد از بر چار خرصرو برامت بولند از حسار پرندی ششو تزن سخن شریار

همانگه در دهز گشاد این باز بره نشو دن روی پوشی درالس بیامت بدر جان با ده سفار خرد من دو باد دن اشون مائدار

وشد پیش ده خلیز پر ده سرائی همی بود با نان دارن بپاوی بیامت برشال سالار بار بگفتن که جه نست با ده سفار

شهن شر بنشست برتخ تا آج بسر برن هالد انده لفروست هاوج وزم پس بیامت من وشانه گورت

خرد آفت جه نرى پیش بورت

خرد من شون پیش خوص رو رسید شو دز آب دی در خشن آب دید

ومن دن درو جه نجنگی شگیفت

کل آخ بزورگیز سر برگی رفت

چون آمت بنازدی کتخ تش فراز برو آفرین کرد بورداش نماز چونگو

کین آم برشه ريار همیشه جه نرى بشادی گزار برو بوم مما برتف فرخن دباد دلو چش مبتخاه تو کندباد

همیشه بزیش شاوده یزدان پرست برو دی برین بوم گسترد دست

بشاوهی نشستن شاود آمدن بنی که همداز تن حوزدن

پایامی گزارن از فرصیاب اگر شاو رازن نگیر چتاوب

پسالون مفهمیم که جه نبتف فرصیاب عمد از ترفه پدر پیغامی در بروی که خوص رو

چنز جان گفتار بشنید شاوه بفرمو از زرن یکی زیر گاه نهادت زیر خلدماند مارت

نشستن پایامه پدر یاد که

چننگه افت باشاو

...