فردوخ سیخانی، اسمت بیجه، ومن سبت روز بزور داشت سادي.

روز ای ایک خومه اردی بهشت، ترتخویم ایران روز سادي نام گزاری شده.

کارچم ان ایت پات که اصرق ساختم برای خومدن اش اار اف فردو سی،

اما چون نار خودم احلشی راسته مدلم نایمت روز سادي بیادو بره و ایک ارز ادامی نکر دباشه.

برای هم ان اگر اسمت رو ازافه بر قسمت های مامول هفتگی تدار اقتیدم برای شماد اگستان

درن گسمت هم فقط مخم باخش های از ایک از مارفترین اش اار اصاادی که اقته ارجی بند تو لانی هست رو برای شمه بخونم.

بر خلاف اور فی ان پات که از این شر رو قات نمی کونم برای تو زیستدانه واجه های دو شوار.

و این دلل کم اینجا با داستان رو برای نستیم با ایک اصرق از زلی هست و قات که اردن ابياد بی روهی ای اصر و ان ترابت اجلتم مزنه.

و اچون این شرخی لی هم بولانت هست من هم اشنه ميخونم و ابياد رو هم که پیچی ده هست از اشون گزر ميخونم تشماد استان و اتون اید بمان گام بگام پیش بیائد.

فقط قبل از شروع اکار این ایک خلام رو ميخام برای شمه مانی خونم با اون هم واجه اجل هست.

هم ایم امامی دون این بسادی شرازی ميگن شیخ اجل ام خیلها مانی این خلام رو نمی دونان.

اجل سفت تفزیلی هست از جلیل فستسادی شیخیست کس همه جلیل تر یبوزورک و ارتر هست.

ارعی این هم که بدون این شرع این شایر شایستی هم چنلگ بی هست فقط کافی هم این ترجی ابند رو و هم دیه بخمی.

ایس سرب بولان اومتی دوسط و هم کشمعوی لچنی کوسط.

در پاویلی تاو فتتو می راو در سرب سهی کبر لبی دوسط.

نازک بدانی کمی نگونجت ترزیل قبار چا کنشدر پوسط.

محپار ببام اگر براوید کفر کنت کم ما یا اوست.

ان خرمنه گل نگل کبا گست نبا غیرم کبا غمی نوست.

انگویم مان براست دجیب یا بوید هاون این برین بوسط.

در حلقیه سو لجان زولفش بیچار دلو فتو دچن گست می سو زدو هم چنن هوادار می می ردو هم چنند آ گست.

خوند دل آو شقان موشتا اقدر گرد دن دید یب بل آجوست.

من بند یل عبتاون السیمین کا خردل آو دمی نعز روست.

...