فردو سیخانی، بس مدس دو حفتون، داستان پاودشا یه دارا، اصاری دارا.

از مدتقاب دیدیم که دارا بفرزن همای باودشا یه رسید، و در پاودشا یش هم دیدیم که دو جنگ داش دیگی بایگ گروه یه اراب بود، و جنگی توفن و مهمترش، با باودشا یه روم، بنامه فیل خوص بود در منتقیش هری بنامه امولیه،

اینجنگ اجام شد و نتیجش ایلام شکست رومیان بود و پزیرش یه که راج بسیار سنگین، و الو ببر اون دخطر ایل خوص بودشا یه روم بی اقضی دارا بودشا یه رومت.

حالا ادامه داستان.

شبی خفت بود ما باشا حریا، پر از گو هر بو یرنگن نگار همانا که برزد یه کی تیز دم شهن شاہ زنددم زندد شد دجم.

بیچی در جامی، سرزو بطافت که از نکتش بو ینا خوش بیافت.

از انکار شد شاہ ایران دوجم پر اندیش جان ابروان پر زخم.

پزش کان دان اندر خان دند بن از دی کن آهید بن شان دند.

یکی مرد بین آدل نیک رای پیجوهید تا دارو آمد بجای.

گیای کسوزند یه کام بود بروم اندر از کندر اشن آم بود.

بمالید بر کام او بر بزشد ببارید چندی زمجگن سرشک بشود نا خوشی بو یا کام اش بس ووخد.

بکر دار دیبا رخش بر فروخد.

حب در هم اپتدائد آستان ایک ادفاظمی افتکنیاز بیم اخداری توزی خداره.

پس ان نو اروس شاہی اران کد داختار ایسر روم هم هست بنام نا هید ایک شبی در بستر خابی در کنار شاہرش و دهانش بو یکلی بیدی.

ان کلیم ایتیز دام که گفت منزور نفس بات بو ی.

و ان بو یب بد دهان نا هید با اسمیشه که داراب پادشا هیران خلی اسبی و آزورد بشه.

و پزش کنر خبار می کنن که ان وز ای بو یب بد دهان رو ایک جو ری چار کنن ایک گیا ای پیدا می کنن که نام این گیا هست اسکندر.

و ان گیا رمیدن که ایشون بخوره و خوردن این گیا دهان ایشون میسوزونه اما بو یب بد دهان رہم از مین مباره.

اگر چند مشکن شدن خوب چهر دو جمجاش داراب را جایمه.

دل پادشا سرد گشتاز اروس.

فرستاد باز اش بر فیل کوس.

پس باوجود این که این بو یب بد دهان ایتاز اروس ای شاہ ایران رو درو سش می کنن اما این مه ری کده دل دل داراب از بین میره.

...