فردو سیخانی از متشست چاہارم تستان نبرد بیجن و خومان

تستان نقسمت قبل انجاب بایان رسید

کہ خومان خستش شدبود از انکلش کر پیران و گودیرز خازر بن نبر

نستن هرد از ان میترسن کترف دیگه بهشون کلک بخد به زنی

خومان خستش شدبود از انگز یه و خودش به تنحای امتجلو

کہ بایکی از ایرانیها بجنگه

ایرانیها عام خازر نشودن بهجنگه انشون گودیرز دستورن کرو بهشون

نمیداد و خومان از سر لجش بسمت سر بایوزان ایران تیر پر تابکیت

چن تسر بایوزان ایرانی رو کشت و با انکار گودیرز رو فادار کرت

کم نو ای حالا مغابل کنه

حالا ادام ایدستن خبارشود به بیجن

چا خومان چا شیر به پیش نیاوی تو آمد دلیر

زهر سو چاپلش کر رو دستراؤست برامد

زه گیر دن کشان کنه خازت

فس بیجن رو بیش میگنکه هومانومات برامن کار

حالا بیجن هم مغاد ایر دامی کنه

بفرمود تاب برن حاد اینزن بران دیزی پیلتن روز کن

کرم ای دیزه میکلو بر قبلن داشتی مش

بمانای رنگ سیا حس انجا مجازن بمانای اصبسیاه

بیپوشید رومی زره جنگ رو سبق تنگ بر آخت شب رنگ رو

بیپیشی پدرشد پلس کی میا سخنگ افت باوز بہرنی آ

چنگ افت مرگیی رو کی پدر بگفتم تراؤ من همدر

...