فردو سیخانی، اسمت شستو سببوم، داستان جن که یه هوماری.

از مطقاب اونجاب بحيان رستید که لشکره بزورگی که خوصرا ووردبود بچه هارگه سمت تخسیم شود،

وزمت اسلیش رو دسته گودیرز و فرستادش مستقیمان بسامته لشکری که پیران اوردبود.

که خوصرا به گودیرز ان اصیحت رکر دبود که مستقیم بارد جنگ نشوه اولدیک مزاکریب اونها بقون.

گودیرز پسرش گیف رو پرستاد برای مزاکریب اون مزاکریب نتیجی نرسید و افرسیاب لشکر پیران رو تکویت که ارد برای انکه مستقیم دیگی بارد جنگ بشن.

حالا گیف برمی گرد پیش پدرش تا گزارشیں گزیرو بدای.

چوگ گیف اندر آمد بیش پدر همی گفت پاو سوخ همی در بدایر بگودرز گفت اندر آبار سپا بجای کسازی همی رازم گاک اورا همی آش تی رای نست بدایل شندر ان داد را جای نست.

زهر گون با اون سوخ هم راند ام همی هرچه گفتی بروخ خند ام چون همی ات پیدیار ازیشان گنا هایونی برافکن نستی کشا که گودرز گیف آمدی در بجنگ.

سپا باوی دکنون مرابی درنگ.

سپا همی داز نست افرسیاب چون مباز گشتیم بوگزاشت آب کنون کینرا کوکس پر پیل بست همی جنگ مارا کنت پیش دست.

پسن گوزار اشی بود که النگیف با پیدر اشتاد.

و کودرز انتوری جا ببیدی.

چونی گفت باگیف پس په لبان.

که پیران بسیری رسی دز ربان.

همی داز تم چش مزن بات نحان.

و لی کن بفرمان شاوه جان ببای از ترفتن کچار نبود دلاش شاو کنون شهریار آزمود.

یکی داستان گفتبود ام بشاخ چا فرمود لاش کر کشی دن براخ.

که دل راز مه رکسی برگسل کجان نیست اشبار زوان راست دل.

همه رپیران بتور کن برست.

بشو یت همی شاوه حزو باک دست.

در دست مطقارب دیدیم که کودرز نزر شخصیش نسبة پیپیران بسیار منفیبود.

و همون پایامی را هم کداده بود گیف برسونه مختاباش امالان ایم بود که گودرز مگوف مر اسلن طرق ابود ندرم.

...