فردو سیخانی قسمت سیز دهوم داستانه هم لیه افراسیاب بیران زبت مجدت

از مدقابل با مرگل شاہیران منوچهر بایرن رسید و دیدیم کم منوچهر هم نسی هد حیکرد

خطاب بپسرش نوزر که هلو هل رو شاہی بعدی کشفر مشه

هلاد ازنان پادشای نوزر شروکونی

چسوگه پدر شاہ نوزر بداست سکیوان کلاه که بر فراشت

فدخت منوچهر بر بارداد بخان ننجومن رو دینارداد

برین برنی آمد بسیروز گار که بیدالت گر شود سر شاہری آور

زگیتی برامد حرجا و اعب جان را که هنشود سرس شاہ نوظر این جا کردو و دن تا جی شاہیر بسر گزاشت

و خلزود نوزر تابل بک شاہی ستام کر شود و حالم خمیلی من شاہی بیدال

دیر ستام کر چکار می کنو و چتفاقی براش می افتی

چونو را سمحاو یه پدر در نوشت اب آمو بداون ردان شود دراشت

خب این بیت همی اتوزی مختصد مخد

در نوشت کشنیدیم این نوشتیس نوشت

نوشتن یعنی بیتونمانی بیده

از ان بخید نامی رو میگی بدر نوشت اینی تاشکت لولاشکت نسر نام رو

این بخید راسمعی پدر نوشت نبی بارتی راسمعی پدر گزاش کنار

با دیجا برگ کافیش درستش درستش نی که بجای درست و خلیم درست که بروی شن آبندگن وازه احباشت

رهما ردومی نز دو خارج اشد

دلاش بردیه گنج دینار جشد

کدیور یکا ایک سپاهیش دند دلی رن سزاوار شاهیش دند

چون از روی گیتی برامت خروش جهانی سرالصر برامت بجوش

بترسید بیداد گر شهریار فرستاد کس نزد سامس سبار

...