هوشنگی مرادی کهرمانی.

دهول و لگن.

توی لگن بودم داشتا مصر لگن نگا همکیدن.

داخترس یا سخته وزورتشا مپره جوشفود.

دو تا جوشارا بناخنش کندوود,

از جای کی شون خون آمدوود و خوش شدوود روی هم رفت دخطر بانا وکیود فکنم پونز اخزال داشت

امیجد کداشتم از لبی که جل لگن نگا مکتن

دیدم آعای که اگر پیلر دخطر وود

آمد جد کداشتم از لبی کجل لگن نگا همی کتن

دیدم آعای کنگا روت که اگر پیدر ای دوختاروط آما جلو.

بسد دید از او بل دستن تارف کنم.

بہتر.

دوختر اارل باهایا پوش تسر آرای میرافت خیلی بون ازیخود پیدر اچار گوندود کلار نداش تستشم توی جیبش ننگ زمبیل دستش وداش توی بازارچه میانجمیات میرا

فیسلی که سر بازی رفتوود بی کارود دست

منو چل پنجا تدیگر رمی فروت

پنشی سات بسالنو مندوود فسرل لجن مادراش رک گزاشتوات روی چار پای و دلاش خوشوه

چش ماشک بی دوختار آفتا دا تزت

خانماهی خانماهی

پیدر بید گاشتوشوت. چش ماشک بی دوخطار آفتا داد زد خانا ماهی خانا ماهی

پیدر برگاش بی دوخطار اشنن نگا کرد.

منا مستر داگن همی جور داشتا م پیدر نگا همی کرد. دوختر لبخان نزهت

اگرم زهد من ندیدم

...