فردو سیخانی، از مطبیستوم دستانه جنگه هام آوران، زبته مجدت.

ترقزمت قبل جنگه مازن دران با انت های خودش رسی دیم که که که وو سلاش کر کشی که اصرف اقت هبا و حبایده.

ترقزمت قبل جنگه مازن دران با انت های خودش رسی دیم که که که وو سلاش کر کشی که اصرف اقت هبا و حبست بسمت شرق رفت و بكم اکی روستم اجنگه مازن دران پیروز امت برون و بباد برگ اشت بی پایت اخت.

حالایق هم چنکریم خود باز هم که که وو سبقونه.

بینشک.

وزان پس چونان که ارد که وو س رای کبارتاقت زرین بجوم بد زجاگ.

از ایران بشو تا بطوران اچین گوزر کر دزان پس بمکرن زمین.

زمکرنش درانست اتاز زره ميان ها ندیدی ایچ بندو گیره.

بباز روست هر محتالی باج اصاف نکر دا از موند گاف باشیر تاف.

چونین هم گراوزان بب بربر شدند جانجوی با تخت افسر شدند شه بربرستند بیراؤز جنگ زماند دگرگون اتار شد براق.

سفاوهی بیامت زب بربر برازم کبار خاست از لشکر شاو بازم.

هواگ افتی از نیزی چون بیششود خور از گر ده اصفان پرن دیششود.

زیاده سپا پیل شد ناپ دید کس از خاک دستا این انرا ندید.

بزخ مندر آمد همی فوج فوج بدن سن کبار خیزد از باوت موج.

همیجدر همی شروع ده استان ما یک نبر دلومی بینیم انجر یان اشتی از این چیت فقن جدرمی افتی.

دیم که همی افتیتا گفت که که که که او سواخت برگ اشتب اتاخت پادي شایش دوارا هواگ از که از که بروه یک لاش که ازیم اگ جانجوی جدید با کون.

گفت رافت بما انتخیی برام مقران.

از قدیم بما انتخیی که امروز استان میش بلو چستان میگفتا مقران.

ونفقت بلو چستان ایران.

بلو چستان میگفتا بازوکتری.

یه اون چیز اه دون نس فشتوی ایران ایمروزیه.

نسف دیگ اشتویه.

...