فردو سیخانی، از مدی بسته افتوم،

تستانه گزار سیعوش براتش.

تستانه گزمت قابل اونجاب بايا نرسیت،

که سودا و اش خودش برسیعوش برو ارزکیرت،

و سیعوش هم باووجود انکه میلی بونداشت،

اما ترسیت تاخلی ااش کرجا واب من فیب ده.

به مدلی لپه زیروفت کبه که از دوخطران سودا و از دباج کنه,

اما انکارف فگد از ام بابت که دف ابلای که دباشه

تابتونه اندیشی که در انکه چجوری میشه از سودا و راهای پیدا کنه.

حالا ادام ایداشتا.

چب که بوس که در شبستان رسید،

نگه کرت سودا و اوراب دیت،

برشخ شود زن سخون مجدداد،

زی کار سیعوش بسی کرد یاد.

که آمت نگه کرت ایوان همه بطان اون سیح چاش مکردم رمه

چنان بود ایوان زببس خوب چه رکیگفتی همی بارد از ما مر.

جو زاز دخطر من پسنداش نبود,

زخوبان که سی ارجومنداش نبود.

اگر خاطر تون باشه که که که وز هم دوس داشت که فرزند خودش

ده اقضه سیعوش در بیاد که کارخل که ری بی هم هست

اما که که وز خل را هد گوله هرفه سیدابه رخورده و که می گفت بهتر با داختر خودت از دباش کنه

دو خطر برا دران اتربي گیر.

...