فردو سیخانی قسمت بیستش شم شروع گستانی سیاباش

موقت دمید استانی سیاباش انتو شروع میشه

کنون ای سوخنگو ی بیدار مقص یکی داستانی بیارای ناقص

سوخن چون بلا برشه فتبا خیرت ربان سراویند راوم شبرت

کسی را کندیشه ناخش بوبت بدا ناخشی رای او گش بوبت

همی خیش تن را چلیپا کنت بیش خیرت مند را سوا کنت

کل میی چلیپا یعنی همون سلیب اما خیش تن را چلیپا کیردن ایک استلعه قدیمی بمنوی انگوش نموی خالق و بیار برشودن

و لیکن نبینت کس آخوی خیش تر را روشن آیت همی خوی خیش

اگر داد بایت که آیت بجای بیار آیزن پس بدان آنم آی

چل دان آ پسندد پسندی دیشوت بجوی تو در آب چن دیدشوت

و گفتار دانا کنن با از گیارت نگر تا چه گویت سر آجن دمه هرد

پس چیزی کتو این چن بیت شروی داستندر میگه هنوز از لن بی داستند نرسیدیم

در میگه هر آدمی ای بخود شو نیوی تو نبی بیینه

اما پایت بزر در بر آبر انسان های دانا قزاوات بشه

و میگه مامخای برگر دیم داستانی رو بخونیم که قبلن دیگران

قفتنش و از قزاوات نسان های دانا عبور کرد

کهن گشتی داستان ها زبون همی نو شو دروز گاور کهون

اگر زندگانی بو دیریاز بر دین خور رم بمانا دراخز

ایکی می و داوری بمانت زمن کبارت همی بار بر او چمن

ازان پسک پیمود پنجا خو حاشت بسر بر فرابان شگفتی گزاشت

همی آز کم تر نگردت بسال همی روز جوید ستقوی مفال

چکفتن درین موبد پیش رو که هر گز نگردت کهن گشتی نو

...