مدام خیال میکدنم هایولا موراگدنم از بہروز از خدنم بی پوستیدن آي اکارد درستی درمی کنم یک شب کتوی گوارگانان نشسته بودان بفیق فرورفت

سسال پیش باه روز از خدامی پوستیدن آي قارد روستیدارمی کنه. یکشاب کتوی گارگانم نشسته بودن به فک فرورافتا.

سسال پیش من موجودی ساخته بودن کب هایولای خورلیز ودال شده بود.

هل آداشنم موجود دیگری شبی باوم سفتن. شاید مو ستحاب رابر خبستر از جوفتش از آب در میامات.

شایر از کشتن آدمان لتزات میبارت.

هایولا قسم خردبود بجنگر هدربت.

بل دهگر این یه کی از هم بل آی او سرب باز ميزات چه، حتو اگر بجنگنه یا عامريکای جنوبی میرفتند اگر بچدار میشودن چه امبق نسدیز هیولا بوشود نیامت کجهان رتا سکیل میکت درین لازه ه را پوشک پنجر دیدا. خنده اته ارسنا کبن لبداشت. بله اوت سای بسای تابی بمکند بود. حقبا زیست بیا فاش می بارید, همان لازف همیدن کبه هونه میشا وقت ایتماد کرد. اجا پاریدن و بنکردن بیتتکی پارکردنه موجوده نیمی کاری رویتاکت کارگا ه هم. هیولا نهری از نومی دی سرداد و از پوش که پنجر ادفت. از کارگا بیرون رفتن و در بگوف که دن. با کدام اد بسام کرگز این کارد را سر مگیده. چم سا اد بات در باز شوط با هایولامات تو. از فرط فاش با کداش می پیچین. کفت نقند مخای زیده بول اتبزنی.

چتور بخدر جور اتمید ای که امیخای مراب باد بدای.

خفتن بلی زیده بولا میزنن برگز حیولای دیگری مسدتون نخوا هم ساحت تو ایک شیطان مجس سمی بوریت اید باد باحت

از حال بباد زندگی راب ریت جاننن کامکت

دیگر من اربابتوان، هوای خداتو داشتباش، یادت بمانت، کمن شبه اروسیت در کنارت خوابت، و بوروب درزنانت و مردی بستی رب دستم داد.

که بستی نام آیت جنیف دود و اگ نامت دستم حلدی.

حلدی نه اشتی بود مجب رس به لندن برگندت و باید ماربی بیدند. تسمی افنم رابی افتن و دروزی بر یانا. سبار بایخشنم.

امدن گایلی بات هبات و فانیشود و بادمار بسانت بسانت بندری بورت که بورتی که دیسایش از دورتی دمیشوت، پر اپسا هل گزاشنم، جمیت یا انجای استاده بودند, کسی جبابا بمرا نداد. را افتنم کبیرمم مردی بیترفممممد بگفت آوه.

تم برممم بیا. باید دره ویم پیشا آئی کروین. کفتن که رو نگر کس وچر باید پیشو برایم. کف که رو نگازیست و تو باید تو زیادی بدیی.

دیشنب یقن فرنانج اکوشناند جسد اشنو لامی در یا پیدکر دیين

امار ترسیده

امو بات چنمیرا نسن بیگ دیشب یک نفرد انجا کشتنت, جسد اشنو لبدر یا پیدا کردیم.

امر ترسیده، امباد چنمیلان استن بیگونو هم ارام شدن،

و لخبنه داشتن که چسرنه بشدر انت زرامست. آي کرمین پیرمد مگولی بود از شانتر شاهد خاص مجر رشعر بدهند

مجر این بود سمهگیر جسدیل رویشنها ایسا آل پیدامی کنند

جسد بمد جوبان اتعالو داشت کهورف کتکت دبودانت و دور گیدنش جای این گوشتای بقتل من دبود. نگان مجر این قتل بردنن بیادمامت و دستوپایم لرزیت. آي که ربیم بطواجه و لتنشود و اتنن این ربی سه گنا کار بودان ام جزاست. مه اگر دیگرگفت مردی نا دید از کبا قایر بی این ویم امام داشتا ساہل دور بشده. همه اتخد بدا نقاطه لما نم. میگفتن توفن با از ده بایمن تو باره بسایل مرگددد. وراشد دره میم جسد ربی میم. و ببتی باره دیو توتا جرنگ جسد بود با دیلن اش شوکش دیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدیدشدد بیمار شدن بتاب کردن، فریاد مکشدن و خودن رقاطل مارفیمی کردن.

...