درسايل او او یانوز بچان کل بی بر فیبر خوردن.

مردن ایکانجا زندگیم ایک اردن گفتن جانه وری بندازی ایک روول شبی پیشان جابی. سکنانی که از کل بارت ارسندی بہمی ایتوشی ایو از ایو از ایو ااند اتوستی دست. بات گزاها رو رو رسورتنه گزاشتے و ایک دستسته مجرد بھا خودش بردست. آهالی از این بابت خوشال بدا انکی بو از مسید ارکت کرده بود که بیت سالزمینه میرسید. آنگ افتن که سرمای بیساب بلکر اورا منجم اتخاد کر.

ان اتلا آد نوامید امکتا.

فسقو اتشنگمدر رفت.

حالبویت سفر بیومید بتغلیمن بی پایان دادر اگلانونسی یخ در پشم گرفتا. حالبویت بسر مویقوشند دیگی بیدن شکتاگتا شنداشتا سرکه لیمیزددا و آخرش می موردا. امه فکنینک هایولا فرارکا ده از ده از بیانک بخاطن اجنایت های که مورتن نبسوده مجازا چوده وشت، مراب هرکت آمیدار مکت، تبرابن، انته وان بگیلن. پس مردارزیادی لزاقه هریدن، و سورتمیتها زیتایتای یکننن براه افتادن.

بیشتر وقتهات میی تو از ایتا یکا نن براه افتدن.

بیشتر با افتا را هم با که های از میگ اخ مستد میشت و فکمی کدن بکامی یخاف رومی را وان. اما باز رای فیدامی کدن بجرومی رفتا.

یکشب کبالای یک که یخ نشسته بودن،

و درم نا هیت درمن دگی بی رو بروخی رشه بودن،

نا گان نقیس یای را درجلگی پاین کودی دن که یخ نشسته بودن و دن نه ایت در من دگی بی رو بروخ ای رشه دیودن ناگان نبتی ایس تیائی را در جلگی پای نکو دیدن کارکات مکت

دمکت که دن روی سورت میی یکه لگون دی و چشن کورت بلی هایو لابوت.

نبو یت باقت لفمکیدن.

سری سوار سورتمام سدن بل را افتددن.

گایان سورتمه پوشت سخرا آئی اخفرومی رف و بات پیدو یاشم شود.

بالاخرد دشمنن در فنسلی یگ مائلی منبون. از شادی نفازم داشبن ميامت. امناناگ هان بادشدی دیوازیت با اگر مزگو رشکت و زمینی اخیازم شکراف و رویقتکتی که یکه بزورت هنها مندم.

همین زمن بود کشتی شما ردیدم.

مرکنی جاد دادید، باکتی خوش آجرام کفامیدم مصیر شما هن بتنعفش شما رست. آي بالتون. اتفعه اشمقنان آيان من مردن بدم بالوبه گر و انتقفا ممه رو ازوبه گير و اجازن ده به فیرست جنیارتها یسلیو هش چی رب ادبالتونوار اش مارجلت

تو هلو از سرگو رشتی اجیبو و حشد ناکه بکتور فرنکنشنن اتلای کافیداری من کتاگاد مدرام بان مجرها فیت کنن بازی باکتا خود فرنکن اشتن هم بزهمد مي تبالت سکایت اشتدن بل کنه

من همی هر فای رکوز دبا ورم کنه

و دلم میخواه دو آرامش و درن این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این انگه ها کون بیم که بروزممده از. ایخواه راجزم. چره دهنه ان چیز ها در ناکه از. منهمیشی در تلابی اگ دوس بدا وورو فیدا کردن ویدی ازیم میتر سمکه وواز دستم در آباد دلم خواد زندیم مومت ونیون واد گستدار آفسو داز کبی چیزی جوز مرک فکنمی کند.

امروز سو بمن گفت اگر میتاوان سن کاری کنم کباره یهن نوانن کارید اجتب اشتب اشت، ان بردیل امخلنس تبارتیان کارتام اشده زنده بمانا.

امه امچکه برایمان من ده از این از که بی دن بالان موجوده بحشد ناکی که دن ساکتام بگردن وورا نابود کنن. اما اردیگر خاریلری جاندرم

...