هایلا ادامداد، یک روز درس کرنم تو یه جی بیکی از لباسای که از کارگا ایتباد را شدودا. سنجام حقم لگتر کاش کرن. بغتی تامیدم توبتی که پر آئی بدا نمورد آ درستان کر دیئی از خش من افرد نبرید سنم پاس تو بدا ممت. اخرچرى هایولای بینز دشد روز کرده بودی

که اپتا پودتا مدتا ونانست بودی بیاف اشتام ملکونی.

با انها می عمیدم رو از داس مدادم.

ساکران کول با خیل خوبه مهربان بودند. هتمن انه از بیافی نکبت بارمن نمی ترسیدند

مخاصدت شامنها آينده خدم رابا آنانشان بدان

از سرفی هیچ زنیدر کنارمن نبود کشا دیو آسا یش برایمام بیا برا. من هند دمینداشنم و تویدلن مدان بطنان سزامی گفتن. مها گز اشت. اگر از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از ازم. در زدم. پیرمد گف که از تی بفرمتون. وارد چیدن با گفتنم ببخشیب که مزوه هم شدنم. من مصافرم گا که دی خستنم. اجازمی دید چندگگگی کنر آتش قدم رگان کنم فیرماد گبیعی تو هرک ردید دستم براید برایتان می کنم من نوابی نوه هم، اما بچوهایم در سهره هستن،

مشکل بتا بانم گازای رو براخونه. کفتنم نگران نباشی،

من گازا دارم فقط میکونم کدام رگرم با خسلگی در کنم.

امیدانستم هر فمراست کجاش رو کنم پیرمد کف ملامی دورو بنستید

کفنم نا هردش جنی مستم

انجا کسانی رومشن اصم

کدلا مخاد بینمشن

انها ردوست آرم و آمید بارم انا ها مردوست اشتباشت. اما طبعال مرد ندیدان دنه میشن اصند. میترساً، اگر نتاوانا بانا دوسشباً، با بییوم رم تنهوی تنهومی مناً. گفنان میدن باشید، بدس قادمه ایچ دوسلی نداشتواشت، امنگ قل به آدم ها پر از مهرم ها بتست.

گفتم انها بیترین آدمهای دونیا هستن، ولمی ترسن با من خوب برخود نقنن، چون شبی هیه یه گه هیولای بحشت نقستن، گف با ازت از صفت، هلها ان دوسطای شما کجا زندگی می کننن. خیدی نظری کمی دورو بر پیرمان لازی ساکتما ودگف اگر بشتر یه زندگی اتنند. خیدی نازی که می دوربار پیرمن لازی ساکتما. ودگف اگر جوزیات بیشتری از زندگی اترتا اعرف کنی شازت پنع برخودة انقارد رو سنیست شراب آياد چنی ندفتاری بکنند. هلا اسم دوسطا اتلابن بگو.

یک نهز ساکت مندن. این منم ترین لحزی زندگیم بلد، یا کش وقت می شو دن، یا تو آباد باد باک می مندن،

اما نتوا نسن حرف دزنم، و بسدائب بلند شروبه گیری کردن،

و رحمل لحزی، سدائب پاهای بگوشاملسید، جمانا روشتن برمی گشتند، نبو يد بخطر تلافمکیدن. دهستای پیلمان بگردفتن بگوفنن از منه ميات کون. تو وخانه ودات همان دوسای هستیت کارجا جند رمیزدن. دلین لحزت در بار باشت و جبانها بارت چدانت. بادیدنمان آگتا غاشکت و سوفیجیخ کشیت و از کل بیرون دمیت. فیلیخ سفریج جلو و با چوبیگیده دهستاش بجان مختاد. میترمنسن دبچن دبگره تکیپاراش کنن، بلیگال بمپر از دار دود، بقاری نکه دن باز دار بیرون دایدن.

درن مخباز تو و خودم رب بکوشن، باز همه انتمم بگرم.

شباز آرونکن بیرون آمدن، فرفنم تویجنگر.

انجا بنکرنم بزوز کشیدن در اختارمیش کسنم باست چه سر را هنبود نابود مکرنم امشن خیدی نکوات بارود

ایساس مکرنم خودشیتانم و تا ود بارود. از از مکرنم خودش ایتانم.

و تا آباد درميان شولها یه سوزانه دنزخ که افتار شوده. İzlediğiniz için teşekkürler. İzlediğiniz için teşekkürler. İzlediğiniz için teşekkürler.

...