فردو سيخانی، قسمت پنجان خوم، تاستان فرخندر روستام، برارن جاتی بیجن.

دستانت دسمت قبل، اجن بایان رسید، که بیجن رو در چاهیند اختان به دستوره افرسیاب، ومنیجر حم، اجن بایون شاه بیمونه، و از اون ترفند اران گورگین برمی گرده، ایک دستانی سرامی کنه، در باری یه اینکی چرا، به دون بیجن برگ اشتی، گیف مطوه جه میشه که این دستان دروخست، امو چاری نمید، این دستانی بایونه، این دستانی بایونه، این دستانی بایونه، این دستانی

ندار اجوز اینکی بر بیشه پادشاه و از در خاصت کمه کنه، که خصر هم بیش گفت کنه یران نباش بیجن، زندست، و الان که خصروه که میخاد بایگ گورگین سوخباد کنه.

چو در پیشه که خصرو آمد زمین ببو سید برشا کر دافرین.

چونه نماث دندان هاوی گراز برتخ بین هاو دو بورداش نماث،

که خصرو بهر کار پی روز باوت هم روز گارانش نوروز باوت سرد اشمنان اتباد بگاز بوریدی چونه کن سران گراز.

بیدندان هاو چونه گیخ کرت شاو، بیپورسید گفتش که چون بود را،

کجاماند از تجده بیجنه، بیدوبر چبت ساخت آو هرمنا.

پسنجا گورگین میره تمامی دندان های گوراز هارک بون بونه نشانه پیروزی شون آورد بوده

مینداز جلوی پادشاو و شرم کنه نتسته اششاخ رکیر دن.

و از انتراف هم که خصرو خودش میزنه بین ندانستن این کم آج رچشیه.

چا خصرو چونه گفت گورگین بجا آئی فرمان خیره همیدن بپاگ.

زوان پر زیافه راوان پرگنان.

تناش لارز لارزان شده سبی مشاو.

چا گفتار هایک بیدیگر نماند براو شفت از پیشت اختش برااد.

هم اشخیر سردیده هم بدگومان.

بدوشنان بقشاوت خصرو زوان.

بدگفت.

نشنی دین دستن کدستن زدست از گهه باستن

که گرشیر باکین گودر زیان چخد مرتناش را سر آئید زیان.

اگر نیستی از پینان مبد وگر سوی یز دن سرنجان مبد بفرمو دمیتها سرد راوزتن بکندی بکردار مورک احرمن.

همیدن جا که خصرو که از اش میپورسه گورگین هم دستن هی چرندیگی دفیق قاب گفت ودر تاریف می کنه.

...