فردو سیخانی، اسمت سدو پنجاخوی کم داستان خاشم گرفتن نوشن ربان بر از ارجمید.

درن تایق از مطقاب رم ماجرائی مربود پیشت رنج رو، تمام که ریم یک داستان مختصر هم بود در باریی او آوردن ایک اتها ویکلی لودم نبفار سی.

اون رو هم بسشت همام که ایک داستان اجدی دیم خائم اینجا شروقنیم و این داستان اجدید هم بمه بریت اشخص آئی بزاج مهرست.

این داستان ایک مقدمی مجزای کچه ایک بر خودش دارل و بات خود داستان رباش شروقنیم.

از اندی شدل را مداری اچتنگ که دوری تاز روز گارد درنگ کهی بر فراز و گهی برنشیب کهی بامدارا و گهی برنهی.

از ان دو یکنیز جاوید نیست ببودن ترار رایا اومید نیست.

نگه اخكون کنون کارب از اجمید که از خاق برشد بگردن سپیر همان کس که بوردش بده بولند فرود آواریدش بخاقی نجند.

در نمید که داریم درنگ درنگ درنگ که داستان در باری اوج و فرود اگه بزارج مهر هستونگی ایشون زمانی بلوت فنوشن روان بچه جو های رسید و زمانی هم کاراری سقوت که.

پیشا پیش دره بما میگه که کارار دستم بچه سمتی بره

حالا خود دستم رو شرومی کنیم

شونان بود که کس را بدا روزگار برافتاز مدا یه نز بہر شکار

همی تاخت بر غرمو آه بداشت

پر آگندش و دغرمو اومندگاشت

زهامون بر مر غزاری رسی درخطه گیادی دو هم سایدید

همی راند بشاش بوزرج مه

زبهر پرستش همز بہر مه

فرود آمد از بار گیشا نرم

بدا انتا کنه درگیاد چاشم

گرم

ندی دست پرستندگان هیچ کس یه که خوب رخمان باشاه

بس

بغلتید چندی بران مر غزار نا دسترش مه ربان برکنا

...