فردو سیخانی اسمت سدو پنجاو چهاروم شروع داستان پاو دشاهیه هرمست

هرم قبن

هرمت آبن که Allied هرم استنیه

انوشی لبن بدز آز ما اشکردن او برایه کبی ندرایت کافی برای پادشاهی رو داره ایک احد نامی نباشت و رسمن اروام و لی احت کرد

و دیدیم کدر بیت آخر خرق لسمتگاب فردو سگوف که خود این احد نام رو هم حلم اخاد برایمو توزیه بده

پس احت نامیه نوشی روان خطاب بحر ماز رو بہم بخونیم و باون داستان پادشاهی نوشی روان رو هم ببندیم

جا هنران نما یاش چکردار نست نهان اش جوز از رنج اتیمار نست اگر تاجداری اگر گور مرنج همان بغزریز انسر آئی سپنج

یکین نام یاش شهر یاران بخون نگر تا کباشت دی چن نوشی روان بدادو براو یو ببز مبجنگ چروز اش سرامت نبود اشترنگ

تو ای پیر فرطو تبی تو بمارد خیرت گیرو از باز مشادی بگرد جا هن تا زشت چن کده یافتی روان از در تو ببارت افتی

خبین شروئ داستان همین احت نام اصیق مقدم منان دخلی قوطا هیبود کلن خونیم

و ان مقدم ایگه نوکتی خل زریف جال بیدیاشت مختوای کلش باز هم باست مرگ دیگه در میگه که ببین حتا انسان بیم بوزورگی مسلی نوشی روان هم براخاری می میره خبت انجاش که وازه

بات نوکتین که این از انجای خلی استستنا ایگ که فیر دوستی در اخودش رو خطاب می کونه در اخودش خطاب بخودش هرف میزنه

در مگه ایکی نام ایش هر یاران بخان مزورش همین کتابی که خودش در میخونه کبت تب دلش کن بی همین شیر خودش

در مگه این کتاب رو بیده همین شاخ نام رو ایبرت بگی رادی کتاب

باتش ایبرتی مزورشه ایبرت خودشه که پیر شو ده و میگه دیگه هواست باش آخر عمرد رسید ایبرت بگیر توب کون زندگی تو جامو جور کون

و بات رو بخودش میگه تو هنوز کنوز سر پیریم دست از ميخارگی و ایش ایش شتیون او برد اشتین ابخبر تو بکونی

و این جو زمع دو جای که پیر او سی باین لحنه کن آیا آلود و تن زالود در باری افکار آماله خودش وزندگی خودش هرف میزنه

این جو زمع مولر خیلی سرگ این جور لحنه کن آئی بین شکن نمی رئیم این جو زو جای خیلی استسن آئی که چون لحنی رو ختا بخودش

این تخاب که دو ایت هنز خاص سیدد بی این شرش خوب حاله این رکه میگه سریم اتسرش می که ده اصلمت لاب

چه گفتن سر آ یند یه سالخ ارد چون اندرز نوش این روان یاد که ارد

سو خان ها یه هر مازد چون شد ببون ایکن نوپی افکن دموبد سخون

هم آواز شدراعیزن بادبیر نباشتن پس نامی بر حریر

...