فردو سیخانی قسمت سدو حفتاد ششوم داستان پادشاهیها از شیروی تفرخزا

درن تایق اسمتقب دیدم که خوصرو پرویز بچه شک خوشتشوت و آلو برو

اینتایق اسمتقب دیدم که خوصرو پرویز باستن اینتایق اسمتقب دیدم که شروی داری

از شرو کنی شرو کنی شو پنجا حصروز بوگز اشتز این که شو تکشتی ان شاحب آفرین

بشیر این فرستات شروی که این ار جادو یه بیدست رس همه جادوی دانیو بتخوی بیدی رنگون احکار

ترکست توی و تنبل همی داشتی شاحرا بچار فرود آو و ری مارا

بیتر سیگون احکارو نز دمان آئی و دییوان چونیش آد ایم این مپاگ

برا شو افت شیرین زی پیغام اوی وزان پرگون احزیشت دشنام اوی

چونیگا افت کنکز که خونه پیدر بری زد مباداش بالا و بر

نبی نمنن بات کنش راز دور نهنگا مموات هم نهنگا مصور

دبی ری بیا و ارد اندخ بری همانت ساخ ته پهلوی دفتری بدن مرد دعونند اند ارسکر ده مخاسته پیش او ارسکر

همی دا ااشت لختي بسندوق زر که زهراش نبایست جوستن بشهر همی دا ااشت ان زر بخیشتن

همی دو اخت سروچ همان راو کفن فرستاد پاسوخ بشیروی باز

که ات هاج ورشاها گردن فراز سخن هاکی گفتی تو پر گست باوت

دلو جان ان بات کنش پاس باوت کجادر جان جادوی جوز بنام شنو دست بود از دازن شاوت کام

هگر شاها زین رس ماند از بود کرای ویت جادویت از بود کجادو بدي کس بمشکوی اوی بديد بديده همان روی اوک

مرا از پیف فررخی دا ااشتی کشبگی ار چون چش بگماشتی زل مشکوی زر رن مرا خاصتی بديدار منجان بیار ااشتی

زگفتار اچون انسخن شرم دار چبن دی سخن کج ابر شهریار

زدادار نیکی دهشی آت کون پیشه کسندر مگوی انسخون

خبند اصنن شروخیلی اجیب و همجن ناگی هانی داشت دیدیم که گفتشت پنجو اصرایز که از مرگه خاص روپ هرویز گزاشت

شیروی ایک پیغامی مده بشیرین از میخات که بشبستان او بیاد ان در ایگت شیروی تقازای شیرین رومی کونه

که بیاد بشش بیاد و ایت از روپ هرویز توستی و او توه مده جادو گریمی زنیم شیرین هم دیدیم بیچش شکت جواب مقمی بو داد

...