فردو سیخانی قسمت سدو شستو یکوم شرو اداستان پادشا هیه خصرو پرویس

در انتهای قسمت قابل دیلیم که بررصرت حوطیی که بحرام چوبین کردبود

خرم از دیانه پسر خودش خصرو پرویز رکر خصرو پرویز فرار کر بی منتقی آزر بایجان

و باد هم خرم از دای های خصرو پرویز بنا بای گسته و بندورو بون ون هم پیمانان او بیز زندان داخد

از انترفم خرم از دفردی بنامه آئی نگوشه از خودش فرستات که برب برام چوبین مزاک رکونه

حالاب بی نیم آئی نگوشه از بچکار می کونه

یکی مرد بود بسته از شهر اوی بزندان شاہندرون چارجوی

شو بشنییت که اینگوشه از بس سوار هم رافت خواهت سوی کارزار

کسی را زندن بن از دی که اوی فرستات

یکی مهتر نام جوی زشهرت یکی بسته زندانیم نگویم همانا که خود دانیم

مرگر بخاهیت از شهر یار داوان باطا آئیم بدین کارزار

و پیشت توتا جان بکوشن بجنگ چای آبن را هاویز زندانت هنگ

پسانی گشست در همی مصرش کدر میره کفتی ایک فردی که هم شهری او هم هست

در زندانی هرمز دسیر پیغا می میفرسی که اگر من را زندن آزاد کنیم

میام بده رکابتو میجنگ برد و آئی گشست مدلش با هلیم فرد میسوز

فرستات آئی گشست مدن زمان کسی را برشاه گیتی دامان

که هم شهری امن ببندند رست بزندن بییمه گزندند رست

بمن بخشدورا جهندار شا هم اکنون همی بامن آئید را

بده گفت شا همی بده ناب کار بیشه تو در کی کن ات کار زر

ایکی مرد خون ریز بی کار دوز بخاهی زمان چاشم داری بموز

ویکن کنون زین سخن چارنست و گرزو بترنست پتیارنست

بدود آت مرد بدامیز را چونان بت کنش دوز دخون ریز را

...