در اپیزود اغابل از سوز کار ابزار سازی شنیدیت مغابلش از اشغی آریز نیاز گفتم اولی راه فرار از ترسطان حیه و دوومی چاریه اصیل اقلب بر ترسطان حیه

رو تخانی از اندگی رب هم مجس سمکر دیم و قایق های ایک نفرامون رو برش رون دیم و هل اپیزود چیل اچار

سالام من فرز دن رانج بار هستن و ان پاد کس تر رب اگه

در پاد کس تر رب اقل بی اگزیستنسیالیس بان اگرش رب ان شناخدیم افردزیم و امان بی اسلی مهم اصر ارو انگلم اقل بی ارسلی او اقل این پاد کس ترق اقل بی رب ان در منی اگزیستنسیال میری

این اپیزود افوال این شن بیگی تیر مغنی نفا دنو مهم اتشرم شه

خوش مدید بے اپیزود چیل اچار اصپاد کس تر رب اقرار شو در این اپیزود اش غاریز نیاز رو

اتارف کنم اون هم بطیق بر آراء اندشمندان دیگر نخسطين اونها اغای مارتین ببره ک در وغیگی ک یعز دن شناص یهودی بوده که نظریات روشن اش در بره که ارتباطت اینسانی پولی بین ارفان وحیانی و روانشن اصیه اینسانی ایجت کرد یالام نظریات ببر رو درمیان میکزاری پو مگه اینسان مین نیست

پلک موجودی بین آ بینست یعنی انسان در کشا کش رابت حویت پیدا میکنه بین آ بینست

یعزم لی مارفتر اگه ببر کمیگه در آگاز رابت بود این یادا ورچشی یادا وره آئی ابه لینجل یه هر نستیگه در آگاز کلمه بود و کلمه با خودا بود و کلمه خودا بود

ببر که گفتم یک آرف یه هودی بود مگفت هر انسانی بخشیز میساق احت اتیخ خودا با انسان هست

پس همه یه ما انسان ها در اون میساق آ سمانی بهم مشترکیم

این اشتراک در کل بیترین ساحت بود رود انسان غرور گرفتی و منجر میشه بی نیاز فتریه انسان ها بهم دیگه

منتوی اپزو بغب چی گفتم کفتم میشه پر ای کالب بر ترستن های همین تن های رو وچه دوسطی کرت

پس راخ کر دوسطی و اشغا آریز نیازه حالا یالم میگه وچه دوسطی خودتن های باشه

ببر که قدیم تر بود چی می گفت میگفت میساق احت اتیخ وچه دوسطی غرور بگر

من بیچش مداشت دوسطخ همداشت کسانی را کدر میساق امن با خدا شریق

پس حرف رسیدن برابطی اصلا و هلا ببر و سیلی گرسیدن بین رابطر رو میساق ایل همی دن استه

ترچه تشتی وشتکه یزدن شنع سانه هم اصر ببر چینن کار کردی برگی میساق خودا با بندگان قائل نبودن ها

آه یبببر برداشت انسانی کرده از متون مصابی رتبا یه اگن اگر اشتر ادابیات ارفان خود من ها بکرات دیدمیشه

جمش دن زرها برگی رسیدن بیک کل لئا اولا پیوستن قترها برگی رسیدن بداریا گردوامدن مرغان برگی رسیدن بسیمورگ و امسالیتها

کم جولتر در همی نبیزد نکز اشار معروف عدابیات فارسی رو با اگنگا برسیم که

خالص ببر نزاریات رو با اگنسانی شمی رسون بینجا که انسان دو جور رو با اگرار بکنه

...