Music دوستور در خواهرم گاه بما سرمیزده. بس برسر کاره یبادمی پلشتكت جامه یه و سرنه و شردر آينده از نو شروسو.

فیزشک از کارای کشابرزیم اچندان خوشاش نمیاما دن

زیرا انکارها مانه اباس کردن بور.

ماریا سرزنش اشمکر.

هنگا مید دروه از کارزیاد خورد می شدیم چون بان آداد نداشدیم. شبه باکتی داشتن بانه سو بات میکردن خوابا میبورد وانه بمن می خندیدند.

بیدارم کرده سرمیز شام مینشندن رب خوردن بادارم مکردن

بگرد جی خوابال دبودن کتسابور مکردن همین این هادر خوابست

سوپ همینک بلان مشودن باز داس رابن داشتی، رتوه غوروب قارمکرد. روزای تعتیلگ درخانه میمندن میلیدن زنو خواهرم، اینگارد شیزی رازمن پینان میقنند.

زنم مسل همیشه میرابان بود و لیگ فیق های در سرداش که به من نمی گفت. پیدا بود که نفرتش از دیگان هازی a tarmischot. زندگیش هر روز مشکل tarmischot, امه بمنشکه ایتی نمیکر. دب دیکیده با تحظی باردان بگر می رفتار نمیشوت.

با مطوری رفتار میکردنت اینگار دوش منی داشتنت. مرو بچاش مماردومستادین اگه همی کردن دن که از بیشوری فلشان رددن ميل کردن دن. مستخدم همی کردن دن. گوسفان ده هی خد ردر بغمان میچرندند, و از پخوا گافه ی مرو بیت ده میرندند, باده میامدند و اید دای تاوان میکندند.

دیغانی کشا گافای مارب ده میرندند، بعد میامدند و ادعای تاوان میکندند.

دیغانی کشا و ازان مارا اجیر میکند و چارخای نو اگاریهای ماردار میاباد و بجایان چارخی قوهنی مينداخد. اصباب هی شوخ زنیمارمی دوزدی و دباری بخدامان می فروخ.

از همی اینها اصبانی کنندتر جریان مده سبود.

شبها زنها تیرو تخت آئی مده سرمی دوزددن و نردای آنی رمی اینها اصبانی کنندتر جریانی مدرسی بود. شبه زنها تیروت اخطای مدرس رمی دوز دیدان و نردعی آنی رمی کندند.

شورای مزبی ده در حزر شهایدان هر زنی رب اپرداخت دوروب جری میکر. دکتی ماریا ازین وزی خوابار داشت از روی خش من افرد دکتور بخغنم گفت چیهی بونائی از تن

شنیم بار از فکر ساختن دبستن ابرازه پشیمانی کت

پزش بید دکتور بخغرم گفت چیهی بونای استان چندیم بار از فکر سخدمی دبستان ابرازی پشیمانی کت

پزش بایگفت شمایم ادرسی مزازین برین دهگانای اهم اگنیست فقط بره آ یندگان بره فرحنگه هر چینیو اهم اقتر باشنگ، ایجادم ادرسی بیشتر زرورت دره،

اما اصدعیش بویس سدغات نمیامت،

و نظرم دکتور و ماریو هردو از دهاتیها بی ادرسه گشتر زرورت دره اما اصدعیش بویس سدغات نمیامت

و نظرم دکتور و ماریا هردو از دهاتیها بیزار بوده I'm going to have to go. مریا اغلاب بخحرم باستیال مراف، یه رو سنیدن که استفان، یه مریا با کلو پترامی گف، خیال كدیم اندیفانو آدمه این از دم اعمر دراله

اهتر آمون ن گف؟ که آلکادی من دیوانا آدمه؟

...