او ایبان شفرخوف همکلسی ادیم امام بود کباری که بری که بری که بری که بری که بری که بری که ب فشتب بحام بشکار سیره بو گنجشک ملافتیم وده بازار آنارمی فروختی. یه گروز ترد بازار آخری سانینا کباریام مندبود بیق کپیک فر تن، و بارید دل خوشی خدا مگفتن، این ام خودیش سودکیه، از ام بباد بچا اس نمارا سودک گزاشتا. ماشن نسو بچونی از هرفایوا فهمیدم که آنخانه باز بخانوا دیچه προكوف تعلوری افتی، و در تو بستانه گزاشتی تا تیخییار مواندس دولجی کف بودست. مادر چپرکوف در باقت فروش حقلسوکنوی دو سالی برعی ایک از متاز بنارا برعی خود مافوز داشتی،

و برعی فسترشا مالدیلر ایداری بدستا ودیبود

مرع برعی خودان نهار بحم را بور و بدن مگددمه مسرمشد درامن ساختمان منزلنده

و شامنهار رو پیش مدرش کشه

در اتغاید کچه موزنمشد درامن ساحتمان منزلنده و شامنه هر رو پیش مدرش باشه.

در اتاغای کچه که مدرش زندگیمی کرد جا خیدی تنگی بود.

تمام اتاغا ها اتاغا راه رو پر از اصاز بود. سنس بود.

مادر ایش پرکف که زن سال کرده به سیارت هنومن دیبود با تو آروف از من پزید ایکاک.

ش پرکف گفت ممن

ایشون پولوز نوف از تند

اما نه اینجه که مشول کار بشان

نار موزف افیبود تهامن ابا کر خانواده چپراکف زندگی خویداشتاً

اما پساز مارگه جنیدال اوزا اشان پاک بامخور

روگه مهتا بیر وشنگان جا کانوز از توار مندبود رفتا.

اتاگی با کفی چوبی از پوشت درششهی پیدابود.

جوز یک پیانوی و دیمی و چن غاب شو بیگی و دیوان و آبیختشده بود شیزی درن باینا منده بود. بار هرش پاین ترمی رفت دل باسترمی شود.

کمکن بشکل چننزار خاملی درمیاموینم اندبود باوخ هرش پاین ترمی رفت دل باستر میشوت

کمکن بشکل چمانزار خاملی درمیامت کبی ترفه روطخانه سرازیر میشوت

چنر عببندی کبرای آسیاب بس دبودند استخد دلنگیزی دوبچیناکا را را داشت. اگن همی این ها استخ اصیاب و کنالها ای دیل رو بایش مال مهند از سنیمت. خدمت جدید آواز سنیت. تیلگ رفار میگر افتن و مخبر مکن. امبستر روز هیچ کاری نداشتا ودر اطان قدام مزنه یا پسد بچی رو بجایفو دن ميگوزاشتا و میرحتن تویبا ميگ اشننن تانک خاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاستاست شپ رکف نز دمان شتف دگف ویا خوارد دمده

وینون همده

دمده درشکه استدبت

خوارد باانیوتا و مردی باانجا آمدی بدند

...