You know, and I feel like I was born in 1990 and I was sort of raised in America when it was a cult of self-expression

and I was just taught, you know, express myself and have things to say and everyone will care about them.

And I think everyone was taught that and most of us found out no one gives a shit what we think.

So we flock to performers by the thousands because we're the few that have found an audience

and then I'm supposed to get up here and say follow your dreams as if this is a meritocracy.

It is not okay.

I had a privilege life and I got lucky and I'm unhappy. این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این این زیبود کم این رسما تزاب کریم اعلن اتمانی ایچان روز گوزاشتباشه

میدار امسال خوبه وشبار اتون

و این ردیو داله

این اماراش این کدر این سدامه میشنبین

و تین پتکیست اعجن بی اره انه میکیدی از هم اگر اسمتیگه

میسل اجسمادیگه وشنه مازه سرنکه از ذات کردیم

باه پتکسرب مستنات کردن احسوصات احبولت درونی خودش

بسرطی پتکس بموروریم پتکس هامر بواهید بوزوخی سوبت کنی باری خوشنی دیونی کم یه رو دیودال از مخسی رش مون هره کشه باد دیم که ویه دله هستانه

با تایگان هم تویم کام مزر اصار باز بکانا

رس شو بخائن اگه از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از ا اگه اچنه برائیمن بخطرق شبی باقفات کستانیست

ایچه رای توسشتر رایم روسش بخائی

اهم مطوید چیزیش امشکل دارم

یعنی دم توسشتر را امه ب نم. یعیم دن مخودم خوادم خوادم نم چنچن دمی از موجر اشتشششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششش بما خلد از ساشتم بیتونه اوله هستش در مغابلین

خانه وادو انجام ایک درقال بشنه بنده

قادت که سبرخودش بیتونه وارده بنده

بنده خودش مگایده انتوی را تاربوت و امانم استفرق کرنه

...