فردو سیخانی رسمت حشتاده یکوم شرو ادستان پاد شایه لخراصب

درگه سمت قبل دیدیم که خصرو قبلز ان که ناپدید بشه ببون دنیا بره

لخراص برو به پالشای تائن کرد و بدستمم مجرحای کداشتیم

پهلوانان ایران من جمل زال به گودیرس که پهلوانان بزور گودند باو هم پیمانش دن به پادشای اورو پازیروف دن

حلو دستان به پادشای لخراصب انتوری با ان مقدد دمه کتا آغازمشه

زدل زنگ از روی آجنگ جنگ نبور رد زبون جز نبید چزنگ

آجنگ جنگ استلعها یعنی چینو شکن یعنی چینو چرو که روی سورت میاد

پس دریم بید در میگه چیزی که چینو چرو که سورت رب میبره و دل رساف می کنه یک جام شرابه

نبید یعنی شراب

دل زنگ خوردز تلخی سوخن زد آجد از از ازنگ باده کهن

چو پیری در آرد زمان بمه ارد جبان اش کند باده یس آلخا

بمارد اندرون باده آرد پدید که فرزانه گوه هربوهد که ربه لید

که را گوه هرش پس تو بالا بولند کند باده اورا او چو خم مکمد

که را گوه هرش بورزو بالا اش پس دبه کهیوان برد چون شبد نیم مست

چو بیدل خورد مرد گردد دلیر چو رو با خورد گردد اون رشیر چو پیجمان خورد شااد مانه شبد برخصار چون نار داونه شبد

که لمه پیجمان هم یعنی افسوردو خسته اون را هد

پس تو ان چن تو بید سرفن با حسه شراب ردر می کندر ان مقدم اید استان

که رمیگز زاعت با غیه هر آدمی بخوردن یزر شراب مالومشه

آیا آن که گوه هر تو آری پدید در بسته زندو خطباش کلید

شراه چون کهی رم تو را من بچنگ نخاهی زمن را مشنن آیو چنگ

زمن داستان خاهی از باستان زگفتاورو کرداران راستان

خوبه از پین شکل با حسه شراب ردت هب دلکه بیک باسی برعی شروع داستانش

...