فردو سیخانی قسمت حشتادنه هم داستانه خجومه مجدده ارجاز

بس مطقاب باینه قائد باین رسید که ارجاز باکتی فه می ده

گوشتاز فه سبندیار روطشون بهام خورده

و سبندیار اصیر شده گوشتاز پم بلکیر دا پایت اخترو

نقشه کشید برایه که هم لید جدید بی ایران

العب برون در انتهای رس مطقابل گفتم که

تکی از ان کتاب که سرودیه دری ریه هست باین رسیده

شروه ان رسمت با گفتاریه سفردوصی آغاز مشه که مقدم روری با کنبر

چیسای کتاله گفتشوده و چنیوکتی هم در اریه تاریخ چیه

سرودن شاہنمه و همیتور در باریه کاره دریقی بگه

بس فردوصی بینشه کشرومی کنه

چون این نامه افتاوت در دستم من بمعهی گراویند شد شستمن

نگه که اردم این نازم سستان مدم

بسی بیت نال تند رستام مدم

مین زن بگفتم که تشهری آر بداند سخن گفتن نابقار

دو گو هربدین با دو گو هرفوروش

کنن شاخ دارت بگفتار گوش

سخن چون بدین گون بایت گفت مگویو مقن رنج بطهب جفت

چبند ربان بینیو رنجتن بقانی که گو هرنیابی مقن

چتب این اباشت چون آو بربان مبار پیشه نامه یه خوص ربان

دهان گر بمعنت زخوردن توهی ازان به که ناز آز خانی نهی

استلاح ناز آز خان این خان درش بمنانه سفر از

...