فردو سیخانی اسمت سدو پنجا سبوم دستان نبرد انو شروان بارو

این اسمت مخائم آخرین مجرائم مهمی که در دران پادشاهی انو شروان اتفاغ یفتر بحم بخونیم

و بادش همی کسر خورد مجرهای هست که یه با انها آرام آرام دستان هائی پادشاهی انو شروان جمشه

این مجرائم مهم نامشهست نبرد انو شروان با روم پیشک چرومشه

چونیگوید از نام یه باستان زگفتاران دان اشیر آستان

که گا هیامت بدابات بوم بن از دجحندار کسراز روم

که تو زندبادی که ایسر بمورت زمان و زمین دیگری را سپورت

پر اندیش شو جان کسراز مرگ شدن لرخصاره چون زرد برگ

گوزن کردزیران فرستادی جان دیدو رادو آزادی

فرستاد نز دیگه فرزند اوی برس سب شاوخی برومند اوی

سوخنگوف با اوب چر بی بسی کزیم بد را هائی نایابت کسی

که یه نام بن باشت باستسگ دیرد پر از آب دیده درخصار زرد

نخوست از مهستگ گشاویند شر پر از داد خوبی یه فدرام شر

که یه از دن ترازندگانی دهاد همت خوبی کام رانی دهاد نزاید جز از مرگ را جان ور

سرای سپن جستو مار بر گوزر اگر تاج سایمو کر خودترگ را هائی نایابی مستشنگ مرگ

چر گیسر چخاقان چا نامت زمان بخاق در آیت سرش بیگومان

زقیسر ترازد بسیار باد مسیهار را وانت را یار باد

شنی دم که بر نام برتخ تاوی نشستی بیرستی بخ تاوی

زمه هر چبایت زنی رو بخا از از از پو سلی هوزگ جسپا

خوب همین اپتدای داستان اتفاغ مهمی جا افتاد

اون همین که بیک روزی بی نوشن را بان پیغام دن که

ام رشماد راز باد خبار عبر دیم که قیسر روم از دونیا رفت

...