فردو سیخانی، لسمت سدنوز دهام، دستان پادشاوهی اردشیر بابقان.

در اینتا هایق اسمت قابل وقتیک اردشیر پای گا ها دیش رو در ایران مستحکم کاردبود دیدیم که از شهر استاخدار پارس.

ارکت که اردشیر ایخاد تاوج گزاری کنی.

ببق داوج بنشست برتخ تاوج بسر برن حالد اندی لپروز تاوج.

کامر بستوه گردشا احان بدهست بیراست جایگا هی نشست شهنشا خندندزان پس وراه.

زگوشتا سب نشن اختی کس وراه.

چتاوج بزورگی بسر برن حالد شونین که ارد برتخ تاقی پیروز یاود که اندر جهان دود گنجم نست.

جهان زند از بخطورنجم نست که سنگنج نتواند از منست هد.

بداوج اد بماردوم زکر داربت.

چا خوشنود باوشت جهان دار پاوک ندار دری غزمن انتی رخاک.

جهان سر بسر در پناؤ هیم نست پسندیدن داود را هیم نست.

نبایت که از کار دارا نمن زسر هنگو جنگی سوارا نمن بخصپت کسی دل پر از آرزوی.

گزاو ینده گر مردوم نک خوی.

گشاده از بر هر کسی بارگا زبت خوه از مردوم نک خو.

همه انجمن خان دن داو فرین که آباد باو داو بداودت زمین.

بس انجا تاج گزاری و برتخد سلطنت نشستنه اردشی رو دیدیم و در ان چند بیت هم خوط به یه اول اردشیر در مگام شاوه ایران رو شنیدیم.

در همه خوط به هم بسیار خوط به های شاوهان دیگر دیدیم که اردشیر داد و ادعالت رو دره بونوانه مهور اسلی پادشای خو دش مارفی می کنه.

پس تستنخ لبازه تربما موزه اخلاقی مصبته اردشیر بونوانه ایک پادشای نی ککارو نشون میده.

فرستاد بره هر سوی لش کری کتا هر کباو شد زدوش من سری سرکی نبارشا بره ها برند گراو این شمشی رو گا ها برند.

بدنگه کشا هر دوان رابقاش دزخون و یا و ارد گیتی بماشد چونو کشتشود دخطر شراب خاص دن تابگوید که جنجش کجا است.

دفر زند اوشود به هندوستان به هرنی کباد گشت هم داستان دو ایدر به زندان شاہ هندرون دو دیده پر از آب دل پر زخون به هندوستان بود مه ترپسر که بحمن بودی نامان نامور.

فرستاد ایجو اصبار آیو اوش جاوانی کدار اد بگفت آر گوش.

...