فردو سیخانی قسمت سدو شستو چهارم دستان پاودشاه یه بحرام چوبی

بحرام چوبی نه بی تیس فون رسید و کم ار قبل رسیدن او هم بندوی و گسته

دستان پاودشاه یراان که نابنان هم بود و از تخت سلتانت قبل خال امشد بود رو

خوشتن دباز فرار که دن بهم را خوشت رو پاودش به مقصده روم

از ام ترف هم دیم که بحرام چوبی نه بی از صار داران خودش که هم نمش بحرام هست و مرفب بحرام سیعوش نجات

اورو فرستات که بره بی دوم باله خوش رو پریس

حالا ادام دستان

وزند روی خوش رو بیابان گرفت همی از بدد دشمنان جان گرفت

چونی تاب نزد ربات رسید سر تیغ دیوار او نابدید

خوش خان دن دیش یهز دن سراؤی پر استشکه هی بودو فرخن دجاوی نشستن گه سوگ و رن بدی

بدودر سکوبا و مترن بدی چونی گفت خوص رو بی یهز دن پرست

که از خوڑنی چیست ایدر بدست سکوبا بدگفت

که نام دار فتیرست با پودن جوی باور

گر ایدون کشاید بدیم سن خوش مباودت جزز نوشه این پرورش

از از پندرامت سبق شهریار همان انکبود این باور صبار

جانجوی با این دخوص رو پرست گرفت از پیه باورش برسن بدست

پسانگه بزم زم همی گف زوود بخور دن بشتعاب چیزی کبود

چونی گفت پس باورش سکوبا که میی نداری تو ای پیر فرخن ده پی

بدگفت مام میز خور ما کنی بتموز هنگام گر ما کنی

کنن هست لختی چروشن گلاب بسورخی چب بیجا ددر آفتاب

همان گه بیا و ارد جامی نبید که شد رنگ خورشی دازن آفادید

بخور دن زمان خصرواز می سجام میونان کشکن کدارت بنام

...