فردو سیخانی، اسمتز دوشستو حفتوم دستان نبر دو ومخص روپاریز و بحرام چوبی.

قسمت عقابل با حنپی مانیه، قیصر روپ و خص روپاریز بایان رستید و دیدیم که قیصر روپ دو اختار خواتش مینانم مرگیام رو بسوید.

خص روپاریز بایان رستید و دیدیم که قیصر روپ دو اختار خواتش مینانم مرگیام رو بسوی خص روپاریز فرستاد حمین تور پسر خواتش مینانم نیاتوز روپاریز روپاریز برا.

حالا، ادامی دستان.

حمی رافت لشکر براه وریخ نیاتوز درپیش با گرزو تیخ چو بشنیت خص رو کامت سپا ازن شارستان بورت لشکر براه چا نامت پدیدار گرد سران درفش سواران جو شنو ران،

حمی رافت لشکر با کردار ابر سپاوهی همه غرق در خود گابر دل خص روز لشکر نام دار بخندید چون گل بگا خبهار.

دل روشن رااد را تیسکر دمران بار را پاوشن خیسکر دنیاتوز رو دید در برگ رفت بپورسیدن آزادیندر یره.

دل روشن را تیسا از دید در خلمه آزادی، گا همه منه یه شوک روزاری و تشکر مید،

پس الان خوز رو پر بیدن لشکر نیاتوز رو کامت دیدیم،

میر برد تشکر با احبار پورسی باشن، مینشکی.

زقیصر، کبارداش زنگون رانج، ابارانج دیگر توهی کرگنج،

وزن را سوی اماری کشید بپردندرون رویم مریم بیدید،

بپورسید بردست خود بوستاد، زیدید آران خو برخ گشت شاوت.

بیابارد لشکر بپرد سراؤی نهفت یکی مه را ساخت جاوی.

سخن گفت بنشست با اسروز چاہارم، چا بفروخ تگیتی فروز گزید شراعی بیاراستند

نیاطو، سراپیشو خاصتند، ابار سرگسو کوتجنگی بہم،

سران سپرها همه بیشو کم، دیشان چنگ گفت،

ککن سران کدامن دو مردان جنگا وران.

پسیدیم بدست سروز که خوص را پر بیز خلوت کرد بود با اروست آزید را ممریم,

حالقر خده همون، لشکر مخد پیب گیرد، اسم دن افرست سرداران رومی که با نیاطوز امد بودان و شنیدیم فردی بنامه،

سرگس و فردی دیگر بنامه کوت، و حالا، با نیاطوز در سوباد مگرد ارباری سازمن دهی و مدیریتین، لشکر.

نیاطوز بوگزید حفتاو دمهرد که آوارد گیران دروزن نبارد،

...