فردو سیخانی قسمت سدو سیز دهوم داستان سفرحای پر آکندیه از کندر

بسمت قاب داستان رفتنه سکندر بسر زمینان دلوز بی خوبی خوشی بپایان رسید باد درایت هم سکندر و هم شاہون منتقب نامه قید آفه فقط مجرائی تینوش باگم دبود

کال بینم ان مجرائ بکو جا مخاد برسه

سپید چب برزت زبالا دراف شچک کافور شد روی چرک بناف ش زمین تاوز شد کو چن سندروز زد درگا برخاوز آوی کوز

سکندر بدست پندر آو ارت پای بدستوری باوز گشتن بجاوی

چتینوش جنگی سپا حپر نشاند ازیوان بدرگا کید آفر راند بگید آفه گفتن

پدرود باوش بجان تاوری چرخرا پود باوش

پس سیادم ان هز سکندر بیتنوش قول دد بود که

من ترو با سکندر در رومی کنن چون لن در قامت بیتقون در می رجلو

دیدیم که سکندر کاروان خود شاومد که در بری و لشکر اتینوش را همدر با خودش می بره

برینگونه من زل بمن زل سپا حمی راند تاپیشان رازم گا

که لشکر گهنام برشا حبود سکندر کب با اخد هم را حبود

سکندر بران بیش بنهاد راخد که آب را ون بود چندی در اخد

بیتینوش قول در رام گیر چون آسود گیر دی بتن جام گیر شبام

هرچه گفتن بجایا برم زهرگونه پاکیز رایا برم

سکندر بیامد با پر دسر آئی سپا حش برافتن دیکسر دجایای زشاو دی خوروشی دن راستند

کلا حکیانی بی پیراستند

که نومید بود لشکر از نام جوی که دانست کش باز بینند روی

سپا حباز زوان ها پر از آفرین یکا و یک نا ها دن سر برزمین

زلاش که گزن که ارت پس شهر یار از نام داران رومی حزار

زل اختار با گرزی گاوروی برفتن دگورتن برخاش جوی

همه گیرد بر گیردان بیشم مرد کشی دن سف با سلی هنبارت

...