فردو سیخانی، اسمت سدو بستو یکوم، داستان پالد شاو یشاو پوره اردشیم.

درغسمت قبل سیاسات حایم اختلف اردشیر و حمن تور یک فیخستتونانی از نسایه اورو شنیدی.

نسایه اردشیر رو کمی باد ادامه بیدیم بخصوص و سییتی که در انتاهای پاد شای خودش ميخاد به سرش شاپور و کنه.

فس الان حنوزر حمن مجلسی هستیم که در انتای خسمت قبل بودیم که بازور کنجام شده بودن و اردشیر نسایه اردشیر که اردبود.

نسایه اردشیر ایدامه اون بس رومیش نبیم.

چون از پای بینشست شایه اردشیر بشو تیشه گاو هش ایک ایم ارد پیر کجا نام ارد پیر خرادبود زاوان و راوان اش پر از دادبود.

چون این داد پاسوخی.

ایش شهری اور انو شبیدی تا بود روز گاور.

همیش بلی شاو دو پیروز باخط بطو شاو دمن کشور تاوج تاخط.

بجاوی رسیدی که مور گو داده زنند از پسو پیش اتاخطت ردی.

گرفتی جان از کران تا کران.

سرف راوز بر تاوج بر مهتران.

که دانت سفت کار دانت داو دتو.

که داو دا بازورگیست بون یاو دتو.

همی آفرین در فزاو یش کنیم.

خوداوی جان راو نیاو یش کنیم که ماو زنده اندر زمانت تویم.

بحر کار نی کی گمانت تویم.

خریدار دیدار چهر ترا همان خوب گفتاور مهرترا.

تویمین بدي کز تو ماو ایمینیم.

مباداکه پیمانت تو بشکنیم.

تو بستی راه بتسگالانمان.

زهندو زدشیینو همالانمان.

...