سالان، ارزاده، شما داید رود رو تاما شام کنید، این بسماته هافتون مماز، از اتم خیلی مام دونه.

تویخ از میکن بخام برجی به کتاب هر فزانیم، از میکتاب این وراجی، سده های کدر سرمان می پیچن براه راه را وشمه هران ها، نوشتی دیگتور ایتان کراس، تاجمه خوبه کنم ناسی مخو سینی و این کتاب نشتر خوبه تاجمان چابکید.

تویخ ات اگی بخام کتاب اتوزیه بدایم، بات بگم این کتاب در بره مهم ترین مقالمه مست، یعنی مقالمه و گفتوگوی درونیمه بخودمون.

و این گفتوگو بسیار گفتوگویست در و بسرنه ویش سازیه.

برینک فیکر دنمه برینکی کیستیو هویتمه، برینکی تریفمه از خودمون از دیگریو از جا هان، خیلی واب از تس بینکی چتور این گفتوگو رو درون خودمون.

خودمون این سدا یه زهنیو درون خودمون تجرونیم کنیم.

نیسند ای کتاب ی راوان شناسیه که فارگو تهسید دانشکای کولوم بیابوده الان اصداده دانشکای میشیگانه و بونيان گوزار از موشکا ی راوان شناسیه اخصاز توی اون دانشکای.

سال دوزار بسوه ای کتاب و نمشته اولن کتاب اشه اب این از ارمه خیدن اخوب نمشته کتاب.

چه را این امیگان برینکه شکل کتاب بفورم کتاب این جوری که پر از پجوه اشه.

یعنی دان امان تو هر سف اش ارجا میده بیی موطاله ایه مقاله بیی پجوه اش.

و بر اصوص این آ داروگه کتاب رومی بر جیلو.

و لما بخیدیم کتاب و تهدیفم کنیم انتوری شفاهی خوب خیلی از این پجوشر نمتونیم زه کنیم.

میتونیم نتیجاش رو بگیم.

فری داروگه خیلی از رار داشت و خیلی مووازه پودت اون هر فیکه مزانه تو چار چوبه یه موطاله ای دان اشکا هی باکیم امونه.

یه چورو کنند امونه زه رو رات اش بگیم.

ببین ایه هم امیدونیم که خود نگری چرات چیزم مهمی.

یعنیم که مابتونیم بخودم خلوات کنیم.

سرست کاره خودم در بیهریم. خودمونه بشنیسیم.

ریشا های از اخمامونه را افتارامونه اینار بیتونیم داروگه موطاله کنیم.

بیتونیم از تاریخ شناخت خودمون جهان رو هم بشنسیم.

این مهم تاریم در زندیدیر.

که داروگه خیلی و اختمان میتونیم این دارو باس کنیم.

...