چغت دیدیم اشنیدیم که برمه جبنه جاهل و نادون و دنیا ندیده

و مدن سوحبت کردن که خوبشين آدم بشیم

و لتاله ندیدم کسید ارمزمت مستن ترهاو بو بوزل کترها بیت چیزی بگه

تابوده احترام به بوزل کترها بوده نکی به پدر مادر

امه لسالت رکول به مختار کافی

که این اره هم باز خود اشن گفتن به ما

حلو مخبر اولیم باردر مزمت بوزل کترها سوحبت با کنم

از مغز ها که پوسیدن

و مخون مره هم بی پوسیدن

از من نفوز کنام کجفس

تون همه دیلونه

ایه هم قابیله چبکیا

قابیل سالگر دونه

مدر بدر خرز همی

هم خونه یه بی خونه

قربت زماد دیار مباز

خونه انترین بیرونه

الان که درم سوبت میکنام

دو ما هیچه خودم نتون استلام هیچ پاکستیر تا آخر گش کنام

مسره های نامورتابت نتون استام گش کنام

فیم نتون استام بی نام

هر سات یک جنا یاتک اتفار درمی افت بغل گشمون

...