Wytrzymy, że to wyśab, bocham, że musimy, że to wyśmę,

Wammu gdy pasandę to na karolę pijkę.

Fetalby szab. Faites au bûchant. ونمو یادخده دوستان هذیز سلام شبوی گزاشتی در تلکیسو تنزیمی ردیوی داستان بولند سریو سپیر نوشتی لیو توستوی با تنجمی عمی روشنگ آزر و تنزی مرادیو یه مامر دزا گدر زیگ افتین پرنز از تبان قصد فی کبت دا اف سر بوت از مزام از تیفاکر ببسو مه رفت.

پزست سه حال او ممدنانجا لغب سه ریو سیافت. مدتی گزاش باد باو بیشنانچت ویجایز زاهی دیگیتاز مرد بود بغاره برابت باوزلت اختيار کنت.

از سبان پزی روفت.

یک شب زنیم... از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از اکردد هلا سرگیوز شیرونون سدبود وز این بامداشدنگار هف سالی میگوزاجد

زمستن بود و برف بسیاری همجار پرشنددبود زندر زد، ویسر یوز وقتی فامید که اوزن جوانیس در رباز نکر.

زند ایتماست کدرم یکم زنم و راه رو گمچردا، بلخره سریوست در رباز سر و زن در اطاف خود جاداد و خودش بو اطاف دیگری لف بد آم اشخول شد. زنگ پایا جی اخزدی بود و مگوف سر مقوده ازو کمه خاص. اما سلیوست نبتی لوفت. با افسرار زنگی مگوف درهال مارجست سلگیوز پیش زنامت و پورسی چیمی خواهر.

زن کبابی روشانی نداد و سرگیوز اورو بترکه وزاوزش ایتانی لابند کر.

در هم این لازه زن مطواجه مطرات خون شوط تز دسته سرگیو سمجکیه و فریاردت دسته چکر دی این ایک باهم بیدوم بانه بازازخانی این اصرا ایسا ایسا ایسا ایسا ایسا ایسا ایسا ایسا ایسا ایسا ایسا ایسا ایسا ایسا ایسا ایسا ایسا ایسا ایسا ایسا ایسا ایسا ایسا ایا، انگوش چه سببه زاهد جد که روی زمین در خونگو تبارگو.

سری برگ اشت، اما زاهد آرام بو تاگه اراب رفتبود و در رب پوش تسان خود بستبود. زن از پوش در گفت آه مانه بی بخش سریوز بس دائی موکم گفت فغت برو

زن پلدو خزش شبی روی دوشخد بدا رنی تزار زنگی کلسک بابیون ترحان این هرگوف ببسلگیوز من بباخش برخوارم قدت رفاعد باخشید سدی زنگ شنیدی شود و زنگیدی کنون آجارت هرکت وزی با دیدن اشگوف نظی بود گمشیم بلکر شرط بوردی زنان اجارت حکت کرد. وظی با دیدن اشکف

نظی بود گمشیم و لقرش ارتبور دی

زمت قدگف فرقی نمی کنه و نشنست دیگر حرف نظات سالبات بسوم غییپن آبور و همونج باویمان چان مهدگر گزاجد

ببسرگیوز کمکن ایسازکر دندگی برعش مشکل چوده

امهن چنون ننه های سیای رکا فیگیوز کامکن ایساز که زندگی برعاش مرشکل چوده.

امو هم چنان نانهای سیای را کافتی ایگ بار برعاش میا بردن می پزیل افتو دن میزن. اغلب روز هایش رو ساتی پزیدوی و ملوات بکسانی مکات که از نگات دور برای دیدن مومی آبادند.

کارایو از دید مادوم پین هنمی ماد، ویهی کی پز از دیگری در اخسان مطکش فرقش مشوت و با از شورت اومشوت. و لدگر مدام قروها یز یادی برای دیدن اشمیام دا دا دا دا دا دا دا اتا ادی از راه بایم دا دارت رگ رو موته کف شددد این از دا آم با از شت کم کم دران اتراف ایک کنیسا و ایک مهمار خانی بزورک سفلشه اوات

تا مردون براه اتی دران جازند ایخانت

ایک بارزنی پسورک سفتشابات تا مردوم براهاتی درانجاز اندیی خانت

ایک بارزنی پسر اشو برای مدوان از دوها وردبود این کارار ازل سرگیوس گنام از مشود

و مقدم لدبود کفاجت خدا امراض رشفا می باشت و زندر از خود دورکت زند بچش منه اشوار گف حتما نمگر پسرم ارشفا به دا کنه

...