Je t'en obé chame. باستخانی چاارمی رسفت تنگزیم را دیوی روان ایم روز را اشخز اصر بیاد مندنی ایس سالبیلو ایه ایه ایه ایه ایه ایه ایه ایه ایه ایه ایهبشه مین. شو بودشتی با انجار ازیدیم که بیلهیل مدسترلی او تلمالی وامت پیدراش و خوداش در کناره پیدر و دستو آه آه پیرز نشاش تو وقت دیگه زاب خورت دو پیلمت ب باش رب جای کشندن که بیلهیم بتنگامت بأسدیشوت. آن هند آهیم در بارهی پر سخن مگفتند و تنه اشخشن درامت بود. ویلیم فکر کرای نه انگت پر رو دستارت، چایت پر رسیتایشم کنند، واندیشی مردوم دارن نسوت با همه چیز جوز پرویل کودن میشنن

انجر فکلا با از مشود خون بمظه بیله لمجروا بارت

که اگر ادام میداد تب دیل بیگ هنده از ابیم میشود

رو فدراشگف را سش فدر من نسی ایک ساک خستشونم، وینتزار داش پدرساگ ودندش جباب مصفتی میده و کمکش کنت، اقنون بیدامی این واجره، در چارومه نصفتی روما، تمجو فرمیده بکومک اشکونت اقنون بییدامی این واجره و اقشارون نسفتی روما تمنجو فرمید ʻ‿ʻ ʻ‿ʻ ʻ‿ʻ ʻ‿ʻ ʻ‿ʻ ʻ‿ʻ ʻ‿ʻ ʻ‿ʻ ʻ‿ʻ ʻ‿ʻ ʻ‿ʻ ʻ‿ʻ ʻ‿ʻ ʻ‿ʻ ʻ‿ʻ ʻ‿ʻ ʻ‿ʻ ʻ‿ʻ ملحل مخوبی میدنه است کبخ تحانگندرال زری حندر دی پیددراش رب رنگزن دائم دخود نسیت مکر که دیگر مشکلات از آب دهنداش رب اپیدراش در مین نک درد دیگنی که فامین وقتی شروب سخن گفتر از مشکلات میکنات برای خودش بدست چراکی خود رادر معرز او جومه بات بقتیها اشکرار میداد و در مخمس میفتد دست پیردراش آوائی پیلز خدا فیزیگن دولفت. دکتون نگا و نروبی بیدهیم گد. بلکی هیچن جا هم موم رفتی و فگت سر تکندت. نا پیدر، ناننس، دکتور گفت، وليش میدنگی آب بتانوی اصر آرام کنندید ری، و بشتر از همی آرام بخشای دون یا برد سود منده

ویلهن اندشت که این نسیت آقرین هد دکول اگمنده دی پیدر اش به اوست

گفت

این کارومی کنه هتمه درزین فیدرم یون ارفش دمید

تاولوه ممبید پیشنوات مقرام خوددن این گرسرگات کنی

ویلهن سائکت آرام بشد

دریم اصدر خیدی بزور مقنی فیدر این جرام نیست

اما درزین پدر دکتور آش کر آگات کشی سوستی ناگانی این احنم میدهن و همی فروافتا دیگه چهراش میخواس چیزی به گیات دکتور انتوره سکر برینگی تا مماش کنه گفت تو هم ماشکرات اتخیدی بزور به کنی اینین ماشکرات نبیت اپنی بیگ ماشکلی بیشان همی رفتری پیروان بیگفت بریمان شرون اگو او ایلکی من اخدار ام کنار مکشان کدی بیدهل مم دو آمیکات داسلی گا درد بایهال هرفه اکرش ازان فیدر بایددت سورت سب بره بیمی تحسیدی با چاوم بیدان مرگری پنور برم فیلستدی او همی چیز سرمه کرب مکنی واتو از این ار بایددت سورت سباری بیمیت حسیدی باچ آم بیدر مارگری پنور برم فرستده او همی چیز سرم هنکراب می کنه و اتو عزینیز برمیت حلاؤ رایم زا کنه مان ته مول می کنه بلی بچوام پیدر بچوام مان نور دوسترم نی خم کام بودی داشتبشت دکتور بگونی خیر خویگف خوبت بییه اگه انجره شایی ایکار بگره همیشه بزند کنانیم یعی ویده مهی رددگف مانزونی چیبیده فکن کنان بید گفتن فکم گنی مانا زندی سمکنا بیا؟ چار سال پیچ وقتیم یوناوستنی ایتا مون ایشون دن ویدن ویدن ایجن ارسیده

او ایک کنان نمیاد

دکترادن ایساست کت پسرش بیشت اندازه خودر ایسا سبک هرنون کنت بیلهل سورتاش بود از مارپا کن بئی دامداد

هبخ دادت سشبار بیار بیار بیم زر بیمیزانه هر روز بیشتر بیستر مخاد مخد دکتوری فالسفی بگره، تیلفوم میزنه از ماد پود میخد، مبو ات تنان و عمرامه پود بهدن.

دکتور به بیلهل، هر دو سکود کرنن. از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از از ا Thank you. and کمی با دکتور ببیو سریگییگیف کیزای نوام عربیت رغاتی پتیمی کنی برسرگی بکیل خو بیل هیل دن آئیت بچاریگی سرش رجلو ترواه ولمنی مین کبید گفتن پیدر من بکیل گرفتن و آوامی بکیل گرفتی

اندو تو بکیل یعر کمیدان نباره من سلت سابی فرستن منم خدا من خرا آو تو چی چالی یفتده ویشی نا میمیمیم مواطقات نواره امزانی کنن و مارگه اتمیگیه گروله و از ممپوده بشتنوه و دواره روز از نو روز از نوه ویل ح اندر که گفت ناگان گالوی روزر گشنه

با این گشتای ده ده ده دیه کسی فن نا کنها ایسای دشو داش گرفت

و شروکت مر کتک ادن خودش

فیلمان فالیادزر داری چکارمی کنی ویلهن گف درمید نشومی نمو بمان چکارمی کنی

فیلمان گف بس کن

تموش کن

و آمرانه رویمیس کنی

...