مدر امتداد را هروب بولندو تولانی ایک هم ارزو باریخ بودیم چراقی کم نور آنجار روشنگو. تغاد میتما نستیم بدون نیاز بچراگو بے چیزای اتراف مولتشکیز دهیم. مالون بود ان دفتر جای نبود کتن بارش مجاشلیم. بسل بسما تیاز اشپن سکانه بود کان جا گازار از سیرف مکونند. سکوی بزور بودی رازک را در امتدد هرد دیوارم ایک دریچه کچکم داشت کبار ایت هاولی وزاب اندازی کرافی اریز بود اما اگر لیندی اینم اکم ربجا آوات و ایگ را سرح سنتی دریچه. او از ایرارو ایه مرتبی ایستاد تانگه ای بیه ایک از سیمی های اشپ ازی که سمت چتی پیش خان بود بیندازه گود هی کلیچه و نزر دبار اارامش خونفردی اشو به دسته ورد بود خیلی باتیور که همه اینازیر سلفانه. از بورسنگی گرام حالاک میشا. بیمه. که به به نمزیرین یکی چیه. چا مغدیم دیگرام رف ترسید بی دارفوشه گومبدی باندو برداش اینه بی نستید به نزرام با آن خوبه داشت دول لامشت دول ببنامون استورشده و جا یینکه در پر شد بردار ارده

انه گزاش کناره بوگه لامون بگف

تصيق مقنی اگه مو این رونه بوگه لامون بردهیم

این نزن اون ایدادی داره

گفتم فکنم خلی نراد بشه امه بیخیارت

گفت

انجو جه سبی پر باره

مغیتوی خودم این روم بمن شدیگشی

با اشتیار گفتم

هتمه شلکه نه

ببببالامون اشاری خیرد گفت بسیارخوب وفرمون دا سرشو بیتارف ببببالامون درازگر بادهگمر تبسف استاد برگهش تارفمه گفت منزوری داز هرکتی کونجز د دیچی بو گفتن کدوم هرف

گفت شیزی کونجه گفتی باکتی گفتی نباد این وطعجه بمکه دی در باره این از ادمان منزوری چی بو گفتن بمین مطه هستفن نمی فسن پوروی که دباشا فرد هرشی فکر نم بزابون و دم همی

گفت هرشی فکر دی بزان پوروی که دباشا. سغد هر چی فی که دن بزابون و دن همی. گفت هر چی فی که دی بزابون و دی. خوب چتوری که بیسترین کاربقانی. بخم بگیم کباز یعزن آدم ارشائد لعید دعیفت جایت اشون باشا کجای نهرف اهنه آنه آنه از کفتم منزرمین اکه آدم این که ها پیشون میس بین جی زیمیر سن همی. اما اینگارتو بیتر می دونی، فکم کنی این اتفاقی میس که اراره بیفتی. دل خور بود دگف بازین از نادمان شاید برای نستن دن دن دن دن جایگا خلی ساخد کار کر دباشن. شاید انو شایستی ایک هم غیت دنی باشن. چیزیقی آدم آیم استتر آزار میده,

استیداده خداداده به جاست،

و توفک مظنی بخطره اونس زواره هر چیزی هستی.

انکتو از بمیه مابه تاری، این که همیش با این افرع بل باشیم

نمی فانی بریم اعدم تخوش شنس نستن

بریل اصدن بجای گای توی دون یا بایت خیلی تاناش کنن

با اصبان یاد گفتن

تو فکم دویلی تناش کنه.

با از سبان یاد گفتن.

تو فکن گویمن ساخد کارنی می کنه.

...